Lieve mensen, gisterenavond was ik uit gaan preken zoals dat heet. In de gemeente waar ik te gast was, kennen ze het begrip ‘dienstdoende ouderling of diaken’ niet. Alle ambtsdragers zijn welkom in de kerkeraadskamer en doen dan dienst. Gisterenavond was het een zware delegatie. Zeker tien, de meesten in kostuum. Het was er warm, maar ik durfde niet als enige zonder ‘jasje’ te gaan. Eén van de ouderlingen, de lolligste van het stel, wist te vertellen dat we volgende week zondag de borstrok weer aan moeten. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat een borstrok is, dus zocht het even op. Volgens Wikipedia is het een extra warm kledingstuk dat gedragen wordt in koude periodes. Ze zijn meestal gebreid van wol. Om de outfit compleet te maken, moet je eigenlijk ook een wollen onderbroek met pijpjes aan. Het lijkt me niets. Wol kriebelt en draagt zeker niet plezierig op de blote huid. Maar goed, de ouderling voorspelde een koude Pinksteren. Ik geloof er niet zoveel van. De Geest zal ons verwarmen met of zonder borstrok aan.
Gisteren was het moederdag. We gaan dan vaak uit van de ideale situatie. Dat er een moeder is, en een vader, dat er kinderen zijn en een huis gevuld met liefde. Maar dat is niet altijd zo. Er zijn onbereikbare moeders. Sommigen hebben hun moeder nooit gekend. De liefde en acceptatie van een moeder is van groot belang. De afwijzing van een moeder is vernietigend. Dat doet wat met je en heeft je gevormd. Je moeder, of juist de afwezigheid van je moeder, heeft mede bepaald wie je nu bent. Hoe dan ook, iedereen heeft een moeder. Misschien mag je nu zelf moeder zijn of al oma. Weet hoe belangrijk je bent en hoeveel je kan betekenen door je aanwezigheid, je houding en je aandacht voor je kind of kleinkind. Als de opvoeding erop zit en de kinderen zelfstandig wonen, blijf je toch moeder. Je taken veranderen, maar verdwijnen niet. Op andere en nieuwe wijze mag je met jouw wijsheid en liefde aanwezig zijn. Jouw kinderen kijken nu anders naar jou en zullen jouw tijd en liefde op een nieuwe wijze waarderen. Soms duurt het even voordat het zover is, maar het komt. Sta er voor open en laat je leiden door de Heer.
In de kerk lazen we Spreuken 31. Het gaat daar over de vrouw. Ze wordt een sterkte vrouw genoemd. Zo konden we het moederdag wat uitbreiden naar ‘vrouw-zijn’. We stonden erbij stil dat dit bijbelgedeelte geen taakomschrijving voor de vrouw is. Wanneer je het zó leest, word je op slag depressief. We hebben samen ontdekt dat het een loflied op de vrouw is. In de joodse traditie wordt dit loflied aan het begin van elke Sabbat thuis gelezen. De kinderen zijn erbij en de man prijst zijn vrouw “Er zijn veel sterke vrouwen, maar jij overtreft ze allemaal”.
Rachel Held Evans, een Amerikaanse theologe, schreef een aardig boek over Spreuken 31. Het boek is in het Nederlands vertaald en draagt de titel ‘De deugdzame huisvrouw’. Ik sluit graag af met een citaat. “Ergens onderweg hebben we dit gedicht (Spreuken 31) verkwanseld, het weggegeven aan dezelfde mensen die ook photoshop hebben uitgevonden en de grote schoonmaak. We zijn de betekenis van het gedicht uit het oog verloren door ons blind te staren op de details, en het werd het zoveelste onbereikbare ideaal, de zoveelste meetlat voor onze tekortkomingen. We hebben een loflied veranderd in een opdracht, een gedicht veranderd in een taakomschrijving”.
Fijne week.
P.S Volgende week geen blog.
ds. Wouter Schraven
Recente reacties