Lieve mensen. Het is een druilige ochtend. De spits was niet mis en de katten blijven binnen spinnen. Ze hebben een hekel aan regen en trekken hun pootjes op. Af en toe rekken ze zich lekker uit en genieten van hun luie kattenleven. Voor mij echt een ochtend om iets te schrijven, te lezen en wat voorbereidingen te treffen  voor belijdeniscatechese en voor volgende diensten. Dat zal pas vijf juni zijn want we gaan er eerst even tussenuit. Naar de Algarve. We hebben er zin in. Later schrijf ik wel over onze ervaringen.

Gisterenavond beleefden we een fijne jeugddienst. Ik vond het bemoedigend om zoveel jonge mensen te zien en te ontmoeten. Het was een gouden moment en ik was me bewust van de waarde en uniciteit van al die mensen. Jongens en meisjes met talenten, met humor en kwetsbaarheid. Sommigen van hen hebben al veel meegemaakt anderen staan nog geheel onbevangen in het leven. We zongen mooie liederen met de band Next Generation en we voelden de aanwezigheid van de Allerhoogste. Het thema was A New Job. Job was alles kwijtgeraakt en dat deed veel met zijn geloof en zijn relaties. Toch houdt hij vast aan zijn God. Hij spreekt niet negatief over zijn God en laat Hem ook niet los. Na een lange worsteling wordt Job door God zelf geprezen om zijn geloof en oprechtheid. Hij krijgt alles terug en nog wel dubbel ook. Het lijkt: eind goed, al goed. Is dit dan de nieuwe Job? In mijn beleving niet. We hebben samen gezien dat de grootste verandering in zijn leven uitgedrukt wordt in de uitspraak “Vroeger had ik slechts over U gehoord, maar nu hebben mijn ogen U aanschouwd”. Dat is een mooie beweging van oren naar ogen, van hoofd naar hart, van weten naar beleven. Hoe is het met jouw geloof? Is het van horen zeggen of ben jij ook al een beetje nieuw geworden?

Van een lezer uit het Zuiden kreeg ik via Messenger een mooie foto ( © Frans Sellies)  We kennen elkaar uit de Andelse tijd, maar spreken elkaar de laatste jaren zelden. We wisselden even wat ervaringen uit en hij zei tegenwoordig groot fan te zijn van twee Vlaamse architecten: Pieterjan Gijs en Arnout van Vaerenbergh. Deze twee bouwkundigen maken ook bijzondere kunstwerken. Eén daarvan draagt de naam ‘Reading between thé lines’.  Ergens in het Limburgse landschap bouwden ze een constructie waarvan het profiel gebaseerd is op de lokale parochiekerk. Deze ‘kerk’ is opgebouwd uit 30 ton staal en 2000 kolommen, en staat op een fundament van gewapend beton. In 2012 werd dit gebouw door een architecten collectief gekozen tot het beste ‘heilige’ gebouw. Wanneer je goed kijkt zie je veel symboliek in dit gebouw. Je moet wel een beetje tussen de lijntjes kijken en niet iedereen ziet hetzelfde. Dat is het aardige van kunst. Ik zie dat een kerk transparant en dus open mag zijn. Een ieder mag zien wat er plaatsvindt. De wind kan er doorheen waaien en het licht van boven is dichtbij. De kerk is geen gevangenis met dikke muren, ze opent daarentegen vergezichten en wil zo een venster op de hemel zijn. Een stevig fundament draagt een zwaar gebouw, toch oogt het licht. Hier breekt de kerk met een vastomlijnd instituut en vertelt dat ze staat voor een visuele ervaring die wijst omhoog en tegelijk openstaat voor omgevingsfactoren. Mooi! Daar droom ik van. Laat ons zo kerk zijn!

Ik sluit graag af met een korte tekst uit Galaten 6 “Er is maar één ding belangrijk: dat God een nieuw mens van je maakt!”

Als je op de foto klikt, krijg je een mooier beeld.   https://www.flickr.com/photos/26849514@N06/15718324786/

De naam van de fotograaf wil ik hier nog graag vermelden:  ©Frans Sellies

Fijne week en hartelijke groet ds. Wouter