Afgelopen zaterdag was de tweeëntwintigste rommelmarkt georganiseerd door onze kerk. Na een donkere maar droge start vroeg in de ochtend kwam de zon op en maakte de morgen wakker. Na een gezamenlijk ontbijt met ongeveer 150 vrijwilligers werd de laatste hand aan de kramen gelegd en was het wachten op de bezoekers. Het was werkelijk ‘de Filistijnen over u’. Een tapijt aan mensen rolde zich uit over het terrein en in een mum van tijd werd er volop gehandeld. Om elf uur zag ik mensen al met smaak hamburgers met mayonaise  en vervolgens oliebollen nuttigen. Het zag er ‘vet’ uit. De dag verliep gezellig en er waren mooie ontmoetingen en gesprekken. Ik stond bij de wat minder goede meubels. Daar kun je niet zoveel verkeerd doen, vandaar. Tussen mijn verkoopwaar stond ook een tafeltennistafel. Een meisje wilde hem graag kopen maar er moest thuis nog overlegd worden met haar ouders. Later kwam ze terug en leegde haar portemonnaie. Ze was dolgelukkig en ik ook want ze gaat me een keertje uitnodigen om een potje te spelen. Dat doet me nu denken aan de tijd in Andel. Bijna elke zondagavond na de tweede dienst speelden we tafeltennis. Het meest met ons gezin maar ook anderen kwamen om te spelen. Bij mooi weer reden we de tafel naar buiten anders bleven we in de garage, maar daar was het balletje nog wel eens zoek… Ook moesten we de poes even opsluiten anders werd het ook niks. Mooie herinneringen. We hebben de tafel via marktplaats verkocht. Eigenlijk wel jammer maar ik meende er geen ruimte meer voor te hebben. We verkochten de tafel voor een klein bedrag. De nieuwe eigenaar hebben we nooit gezien. Daar we die avond dat hij zou komen niet thuis waren hadden we de tafel buiten gezet en de koper deed het geld door de brievenbus.

In de middag reed ik in naar Oldebroek. Er was een reünie van de jeugdgroep van de kerk waar we vroeger bij hoorden. Vele jaren zijn we naar die jeugdgroep geweest en met plezier was ik er later een van de jeugdleiders. Na vijftig jaar bestaat de jeugdgroep nog steeds en komt ook altijd nog op zaterdagavond bij elkaar. De vele jeugdvakanties bij boer Hahn in het Sauerland zijn onvergetelijk. De kwartiermakers gingen enkele dagen voor de grote groep uit om alle voorbereidingen te treffen: schuren schoonmaken, slaapplaatsen gereedmaken, de eettafels weer in elkaar timmeren, met de handgeschreven liederen op behangrollen ophangen, versieringen aanbrengen, de keuken in orde maken, etc.. De boeren slaapschuur bestond uit twee delen: jongens en meisjes afdeling. De scheiding was zwart landbouwplastic. U snapt dat het altijd weer een hele uitdaging was om er voor te zorgen dat er geen vogels van oost naar west vlogen. Maar dan was er de volgende morgen na het ontbijt een rechtbank waar zowaar, na bewijsvoering, straffen werden opgelegd: aardappels schillen of iets dergelijks. Het was natuurlijk een spel, maar bloedserieus gespeeld. Het toilet op het erf van Bauer Hahn verdient nog even een vermelding. Boven een grote gierkelder buiten werd een zelfgemaakt ’toilethok’ geplaatst. Natuurlijk zonder bodem. Het was van blik dus als je ‘erop zat’ en iemand gooide ‘per ongeluk’ een steen tegen het wankele gebouwtje dan leek het of de wereld verging. We hebben veel lol gehad, maar ik heb er ook geleerd wat het is om in geloof te leven. Elke ochtend gingen we in kleine groepjes uiteen om ‘stille tijd’ te houden. We beleefden onvergetelijke momenten, maar ook de bijbelstudies en het samen zingen, zijn voor mij en zo bleek tijdens de reünie, voor velen vormend geweest.

Reünie betekent ‘herenigen’ of ‘opnieuw een eenheid vormen’. Zo voelde het ook. We waren met ongeveer 180 mensen. Pas als je elkaar weer ziet, na soms meer dan twintig jaar, komen de beelden en herinneringen boven. Maar er waren ook mensen afwezig. Mensen die er niet meer zijn, die veel te vroeg het leven verloren door een ongeluk of door ziekte. Het is goed om daar dan ook aandacht voor te hebben en nog eens bij stil te staan en over te denken. Verder is het ook zo dat niet iedereen kon of wilde komen. Niet iedereen heeft goede herinneringen. Dan is een reünie lastig en blijf je weg. Dat is ook weer een les om juist vandaag als je deel uitmaakt van een klas of een groep aandacht te hebben voor elkaar. Er zijn er altijd die zich wat moeilijk geven en onzeker zijn. Let dan ook op het belang van de ander. Want de grootheid van de mens bestaat erin dat hij de ander kan waarderen en aan het licht kan brengen. Dat is een mooie gestalte van leiding geven. Heb ik dat genoeg gedaan? Of was ik teveel met mezelf bezig? Als ik eerlijk ben heb ik daar wel wat laten liggen. In aandacht en liefde hebben voor de ander moet je ook groeien. Wees aanwezig met een open blik. Later hoor je soms terug dat even dat moment van aandacht de ander geholpen heeft.

Ik sluit af met een woord van de apostel Paulus:

Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid dan ander belangrijker dan uzelf.

Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander.  Filippenzen 2: 3 en 4

Fijne week onder de zegen van de Heer.

ds. Wouter                             P.S. Opbrengst van de rommelmarkt bijna 20.000 euro! Allen dank!