Lieve mensen. Al eerder heb ik eens wat verteld over de kittens van onze poes. Wat hebben we van de diertjes genoten. Eerst was daar het wonder van de geboorte. Dan zijn ze volslagen blind en afhankelijk van de moeder. Maar ze wisten feilloos waar een kitten de melk moest halen. Na een dag of negen gingen de oogjes open. Tot onze verrassing waren ze allemaal licht blauw. Vier grijze kittens met blauwe ogen, probeer het je voor te stellen en je smelt. Na een week of vier kwamen ze uit het kraamnest en gingen de wereld ontdekken. Op het ene moment rolden ze door de keuken en even later lagen ze weer met z’n viertjes over elkaar heen te slapen. Het was gezellig met de diertjes, maar aan alles komt ook weer een einde en dat is maar goed ook. Vorige week waren ze negen weken en na een bezoekje aan de dierenarts zijn ze één voor één opgehaald door de nieuwe eigenaren. Eén kreeg een liefdevolle plaats in België en de laatste ging vrijdagavond naar Den Haag. De nieuwe eigenaren uit Den Haag waren al eens komen kijken en konden amper wachten tot het zover was. Toen dan op vrijdagavond de laatste kitten vrijwillig de reismand in ging, sprong de moeder op en ging ook in de reismand liggen, kopjes tegen elkaar. Het was een ontroerend moment dat door ons geïnterpreteerd werd als een laatste moeder zoon momentje. De dierenwereld kent vele geheimen en verrassingen. Wie er op let, ziet de schoonheid van de schepping en daarvoor hoef je geen lange reis te maken, het soms net om de hoek, in je eigen tuin of in reismandje voor de kitten.
Het werd nog stiller in huis want Gerjanne moest naar het ziekenhuis. Nu, na een dag of vier is ze gelukkig weer thuis. We zijn dankbaar dat het weer goed gaat, wel moet ze de komende zes weken rustig aan doen. Ondertussen heb ik al geoefend met strijken, maar dat valt me niet mee. Dus wanneer u ‘vouwen’ ziet waar ze niet horen, wees dan barmhartig in uw oordeel, ha, ha! De kinderen hebben deze week vakantie van school. Gisteren begon het goed met wonderschoon najaarsweer. De thermometer gaf twintig graden aan en veel mensen pakten de fiets of maakten een wandeling in de zon. Geluk is dichtbij.
Gisterenmorgen beleefden we een fijne dienst. Drie kinderen mochten het teken van de heilige Doop ontvangen. Altijd weer een mooi moment wanneer ouders hun kind bij God brengen. We hebben gevraagd om de zegen van de Heer over het leven van deze jonge gezinnen. Fijn dat er zoveel mensen in de kerk waren, en zoveel gasten. We voelen ons rijk gezegend. In de dienst stonden we stil bij het thema: What about me? Het is herkenbaar dat we vaak met onszelf bezig zijn. Bij alles vragen we ons 
af: hoe zit het dan met mij? We zijn bang dat we tekort komen en onvoldoende aandacht ontvangen. De collega gaat op vakantie, What about me? Je vriend gaat naar het voetbalveld en jij moet in huis nog van alles doen, What about me? Jouw vriendin gaat uit eten met vriendinnen en jij zit moe op de bank, What about me? Deze innerlijke houding doet ons en onze relaties geen goed. We kunnen die geesteshouding beter ombuigen naar iets positiefs. Het is meer vruchtbaar om te denken aan de ander. Dat is een hele oefening. Het is een kunst om dat wat ik als een probleem ervaar om te buigen tot een uitdaging. Ik vind dat ook lastig, maar ik merk wel dat het werkt. Het vraagt om aandacht en reflectie op je eigen handelen. Een helpende gedachte kan zijn: maak van je kritiekpunten, gebedspunten.
Ik kreeg zojuist nog een Whatsapp-bericht met een leuke tekening. De tekening is gisteren tijdens de dienst gemaakt door een nichtje van Julie. Op de vraag van oom Frank wat dit meisje nu het mooist van de dienst vond, antwoordde ze spontaan: Dat de burgemeester water op het hoofd van de baby’s deed. (;
Op deze foto kunt u klikken.
Ik sluit graag af met een woord uit Psalm 8 “Een mens is maar klein, en toch vergeet U hem niet”
Fijne week onder de zegen de Heer.
ds. Wouter
Recente reacties