Door Els en Geert Hoeke. Gastvrij te gast. Dat waren wij afgelopen twee weken in Kenya bij onze vrienden Wilson en Evelien en hun twee kinderen Naomi en Suaka, WE4Kenya.com. In de prachtige rijke natuur gelegen aan de voet van de Kilimanjaro en naast het Amboseli National Park hebben wij kennis gemaakt met de vriendelijke Maasai bewoners. Als gids beschikten we over drie locals die ons per motor, auto of lopend meenamen door hun leefomgeving.

Natuurlijk hebben we ook de prachtige dieren zoals olifanten, giraffen, zebra’s, apen, wildbeast, gazelle, vogels, etc. gezien van wie je het pad kruist bij een motortour. Het was voor ons heel bijzonder om van de motor te stappen en stil naar de giraffe te lopen die zijn oren gespitst hield tot je te dichtbij kwam. Om het dier dan met prachtige souplesse in draf te zien gaan. Of we bleven respectvol stilstaan tot de olifant in een rustige maar stevige tred de weg was overgestoken. Dan lieten wij het echt wel om te naderen. Maar ook de koppel apen die in één keer uit het niets voor je de weg overstaken, echte apenstreken. Op zulke momenten ervaar je nog intenser de schoonheid van Gods schepping.

Wat ons toch vooral heeft beziggehouden en nog steeds, zijn de indrukken uit de talrijke ontmoetingen met de traditionele Maasai bevolking. Teveel om in één blog te vangen.
Maar ja, er is heel veel op internet te vinden over de rituelen van deze bevolkingsgroep die grotendeels leeft in Kenia en ook in Tanzania.

Afstand van A naar B, leeftijd, hoe lang ben je onderweg en hoe laat moet je dus vertrekken om op tijd te zijn speelt bij de gemiddelde Maasai niet. Op onze vragen hoe laat vertrekken we…., hoeveel kilometer is het …, geboortedatum…., wanneer moet het klaar zijn…. komt dan ook geen duidelijk antwoord. Bij doorvragen weten ze het ook niet zo goed en is het iets wat ze niet belangrijk vinden. Het zit meer in de ruimte die een tijdspanne geeft om je in te bewegen of ergens aanwezig te zijn. Een jaar en maand om jarig te zijn, wat voegt die exacte dag toe? Verjaardag vieren kennen ze niet. Als iedereen klaar is vertrekken we, of als de meeste mensen binnen zijn starten we met de kerkdienst. Je weet nooit wie je onderweg tegenkomt en een praatje mee kan maken of kan helpen! Ze zijn dan ook nooit te laat voor de bus, maar altijd op tijd voor de volgende. Wij vonden dat wel een mooie.

Onze prachtige motorritten begonnen als we achterop zaten, een route met bezienswaardigheden was niet bekend evenals tijdstip van aankomst. Toch kwamen we op de meest schitterende plekken diep in de natuur en was er tijd. Hierdoor zagen we het dagelijks leven van de Maasai op het veld en in het bos. Ontmoeten we spontaan moeders, zussen, oma’s, vrienden, kinderen, werkers op het veld, etc. We bezochten schooltjes en hadden ontmoetingen met de leiding die het zo waarderen dat je een bezoekje brengt. De kinderen die je verbaal en non-verbaal laten smelten en laten weten dat ze jou ook als bezienswaardigheid zien want veel mzungu’s zie je daar niet. Dat is wel mooi.
Dankbaarheid is een woord wat we daar sterk hebben ervaren en zeker bij het uitdelen van kleertjes, schoenen, een haarfrutsel, ballon of pen. Wat een tegenstelling met hier in Nederland en wat zet je dat tot nadenken! Is het een dan beter dan het andere? Dat denken wij van niet. Wel leert het dat als je respectvol en waarderend omgaat met de mens uit welke cultuur dan ook je dichter bij elkaar komt.

De Maasai is een vriendelijk, dankbaar en tevreden mens voor wie het voldoende is om te bestaan. Al zijn de leefomstandigheden naar onze maatstaven niet altijd rooskleurig. Gelukkig is water vanaf de Kilimanjaro voorhanden voor het bedrijven van landbouw en dus eten.

Op bijna alle (vracht)auto’s, motoren, busjes zie je een Bijbeltekst of een uiting over Jezus. Op het busje van Wilson en Evelien staat achterop Ashe Oleng’ Enkai wat betekent: Dank u God.

Eigenlijk is voor ons daarmee alles gezegd. Wij wensen jou en u een goede vakantie toe en dat jij/u bij terugkomst nog eens denkt aan de woorden Ashe Oleng’ Enkai.

Els en Geert Hoeke