Terwijl de spanningen in de wereld hoog oplopen rondom de kernproeven van Noord-Korea en een serieuze oorlogsdreiging boven ons hoofd hangt, heeft de Nederlandse televisie weer eens wat ‘nieuws’ bedacht: Hotel Romantiek. Het lijkt een beetje op, Boer zoekt vrouw, maar dan anders. Het gaat ongeveer zo: Twaalf alleenstaande vrouwen en twaalf alleenstaande mannen van boven de zestig zijn op zoek naar een nieuwe relatie. Een deel van hen is gescheiden en anderen zijn weduwe of weduwnaar geworden. Ze reizen af naar Zwitserland en komen aan, jawel, in Hotel Romantiek. Onder leiding van presentatoren Marlijn Weerdenburg en Stijn, Tim, Daan en Jasper (bekend van Streetlab) brengen ze tien dagen met elkaar door. Ze ondernemen spannende activiteiten, voeren opdrachten uit en brengen samen vrije tijd door om elkaar beter te leren kennen. Aan het eind van elke dag bepaalt iedereen zijn of haar top 5 aan potentiële nieuwe liefdes. Ik heb een klein stukje gezien en schaamde me al wezenloos. Het Zwitserse decor is geweldig maar daar houdt het voor mij ook wel een beetje mee op. De vrouwen, sommigen gekleed en opgemaakt als een heuse tiener, legden de laatste kilometer naar het hotel af op een boerenkar achter een tractor. De mannen, met buikje, sjaaltje, over de top bruin, of heel gewoon, keken hun ogen uit terwijl de vrouwen, sommigen behoorlijk opgelapt, van de kar kwamen en de muziek luid klonk: Ik voel me sexy als ik dans! Voor mij ging het licht bijna uit, maar goed, toch nog even blijven kijken. Natuurlijk zitten er altijd aandoenlijke verhalen van mensen bij en ook lieve mensen. De karakters en ook de motivaties om mee te doen, worden snel zichtbaar. Eén van de vrouwen had nogal hoge eisen ‘ik zoek een man die geen dikke buik heeft, niet onfris ruikt en niet al te klein is’. Misschien zit ze in het verkeerde programma, dacht ik nog. De eerste opdracht was om in koppeltjes van twee met een stoeltjeslift naar de top van de berg te gaan. Dat lijkt me al lastig want je moet al een keus maken met wie je in de lift gaat. Ik heb het niet afgekeken. Mensen kiezen wel zelf om met zo’n programma mee te doen, maar het lijkt me dat je er toch spijt van krijgt. Alles moet op televisie en je bent dan best kwetsbaar.
Geef mij dan maar de rommelmarkt. Daar wordt niets uitgeknipt en er was maar weinig opsmuk. Ongegeneerd lagen alle afgedankte boeken, klokken, glazen, computers, videobanden, tassen, soms nog met inhoud, op de kramen. Maandenlang is een groep vrijwilligers bezig geweest om de ongekende hoeveelheid gedoneerde goederen te sorteren en op te slaan in een grote loods. Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver. Al voor zonsopgang waren meer dan honderdvijftig vrijwilligers de markt aan het opbouwen. Wat een spullen! Dikwijls hoorde ik zeggen: Waar komt het toch allemaal vandaan? Om klokslag tien uur gingen de hekken open en honderden mensen renden de markt op, opzoek naar iets moois en bruikbaars. Ik stond als verkoper met een witte pet tussen de stoelen en de tafels. De zon scheen uitbundig en ik genoot van het verkopen, maar vooral als iemand blij was met de recente aankoop. Ik mocht een paar mooie ontmoetingen hebben met onder andere een Marokkaanse mevrouw op zoek naar een computertafeltje voor haar dochtertje en twee vriendinnen, helemaal uit Boskoop. Bij de veiling zag ik een kind o, zo blij omdat ze de gelukkige eigenaar was geworden van een glimmende elektrische auto. ‘Daar doen we het voor‘ hoorde ik iemand zeggen. En zo is het maar net! Zondagmorgen na de dienst was het bijna net zo stil als onder de preek toen Gert vertelde dat de netto-opbrengst van de markt ruim achttienduizend euro is. Dit is een mooi bedrag waar we weer veel mensen blij mee kunnen maken. Alle vrijwilligers en kopers heel hartelijk dank voor jullie bijdrage.
Ik sluit graag af met een spreuk uit de bijbel. Deze heeft niets met het voorafgaande te maken, maar ik vind het gewoon een mooie spreuk.
Wie zich met een woordenstrijd bemoeit die hem niet aangaat,
trekt aan de oren van een hond die rustig voorbijloopt. Spreuken 26: 17
Ik wens u allen een goede week onder de zegen van de Heer.
ds. Wouter
PS. De foto is gemaakt met een drone.
Wat een geweldige tekst uit Spreuken! Ik kende hem niet, maar wat een treffende uitspraak. Ik moest gewoon even grinniken!