Gisteren had ik nog even een gesprekje met iemand over vakantiebestemmingen. Ja, ja, dat heb je in januari zo rond Blue Monday.  Het ging er over dat je tijdens de vakantie niet al te veel zorgen moet hebben over gewone dagelijkse dingen. Zo had hij eens meegemaakt dat hij de betaling van een tiendaags verblijf in een warm land pas een paar weken na thuiskomst moest voldoen. De verhuurder had ook geen borg gevraagd of al te veel op papier gezet. De filosofie erachter was dat je je tijdens de vakantie niet druk moet maken over een betaling van het verblijf. Dat spreekt van vertrouwen in de mensheid. Ik hoop dat de verhuurder van de accommodatie geen negatieve ervaringen gaat meemaken. In dit verband las ik in onze krant van zaterdag een artikel dat wel in schril contrast staat met de goedgelovige ‘vakantieverstrekker’. Een Chinese vrouw die een operatie onderging, moest bijbetalen terwijl de ingreep in volle gang was. Wat was er gebeurd? Een jonge vrouw in de stad Dalian werd geopereerd aan haar baarmoeder. Tijdens de behandeling ontdekte de arts nog een ander medisch probleem dat meteen behandeld moest worden. Daarvoor moest ze eerst omgerekend 240 euro betalen. Einde bericht. Ik denk dan in plaatjes en zie het voor me gebeuren. De vrouw wordt in kennis gesteld, kan geen kant op. Dan komt er een mobiel pinapparaat, de vrouw voert de code in en de transactie heeft plaatsgevonden. Dan gaat ze weer onder zeil. Met een beetje geluk heeft de arts gedaan wat hij moest doen. In ieder geval is er betaald. Bizar. We leven in een rare wereld.

Volgende week komt er geen blog van mijn hand. Die maandag ben ik voor een eerste studiedag aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ik begin in het kader van Permanente Educatie aan een cursus met als titel “Tot het einde toe levend”. Het zal gaan over ethische en pastorale vragen rondom het levenseinde. Als predikant word ik regelmatig geconfronteerd met vragen rondom het levenseinde. Dat levenseinde overkomt ons niet meer alleen, maar wordt meer en meer een gebeuren waarin verantwoordelijke medische en maatschappelijke beslissingen moeten worden genomen. Hoe sta je daarin als pastor? Wat is je rol en je houding daarin? Maar vooral ook de geloofsvragen rondom het einde van het leven zijn belangrijk. Ik vind het spannend om hier aan mee te gaan doen, maar zeker ook belangrijk. Ik hoop er veel te leren dat ik in de pastorale praktijk in de omgang met mensen weer kan meenemen.

Ik sluit graag af met een uitspraak die afkomstig is van Barack Obama.

Om hulp vragen is geen teken van zwakte, maar van kracht. 

Ik wens u een fijne week onder de zegen van de Heer.

ds. Wouter

Volgende blog 29 januari.