In het grind achter de kerk staan twintig tafels. De zon prikt zelfbewust door de mist en raakt ons gevoel. Het gaat een mooie dag worden. Zaterdag 1 september, de vierentwintigste rommelmarkt bij de Brugkerk. Aan elke tafel zitten acht mensen of nog een paar meer. Er is al veel werk verzet. De kramen staan, de vrachtwagens zijn gelost en de verkoopwaar wordt op waarde geschat door de aspirant verkopers. Eerst is het tijd om te ontbijten. Een prachtig moment. Ruim honderdzestig vrijwilligers bij wie de wekker al vroeg ging, zitten aan tafel. We zingen een lied, bidden ons gebed en eten ons dagelijks brood. Laat de bezoekers maar komen. En dat doen ze. Voor het hek is het al vroeg dringen en klokslag tien uur begint de handel. Ik sta bij de meubels en geniet van het spel. Voor sommigen is het bittere ernst. Er wordt gepingeld om de laatste tien centen, dan weer ruimhartig een meubelstuk gegund aan iemand zonder geld. De zon brandt op de markt terwijl de rij wachtenden voor een zak oliebollen groeit. Bloemen, peren, boeken, tassen, matrassen, je kan het zo gek niet verzinnen of het is er. Om elf uur mag ik een oude vouwwagen van het legendarische merk Alpenkreuzer verkopen. Ik doe mijn best en verkoop het gevaarte inclusief potten en pannen en een halfvol flesje Dreft voor tachtig euro. Hoe vind je ‘m? De totale opbrengst van de markt was ruim €18.000,-. Toch vind ik dat het op zo’n markt van de kerk niet alleen om de financiële opbrengst moet gaan. Meer dan geld is de ontmoeting met elkaar; het blije gezicht van een kind, een jonge aanstaande moeder die geholpen is met kinderledikant. Dat is meer dan goud. Maar met geld kun je wel weer andere mensen blij maken en goede dingen doen. Zo gaat een kwart van de opbrengst naar de Stichting Blije Kei uit Linschoten. Zij runnen een kinderhuis in Kenia. Heel veel dank aan al die vrijwilligers die de markt weer tot een succes hebben gemaakt.

Zondag hadden we een fijne dienst waarin we afscheid namen van een aantal ambtsdragers en nieuwe ambtsdrager mochten verwelkomen. We lazen over de gewonde man langs de kant van de weg. Hij kreeg hulp vanuit onverwachte hoek. Een briljant verhaal dat Jezus vertelde aan mensen opzoek naar het eeuwige leven. We stonden stil bij twee kernwoorden uit de gelijkenis van Jezus: zien en doen. Heb oog voor de ander en doe goed. We lopen zo makkelijk aan de ander voorbij. Wees niet alleen met jezelf bezig want dan zie je de ander niet. Dat zou jammer zijn. Dan leef je maar half.

In de krant las ik vanmorgen over een opblaaskerk. De Haagse Parochie heeft een opblaaskerk laten maken om de boer mee op te gaan tijdens festivals en markten in de stad. De ‘kerk’ is ongeveer 5 bij 6 bij 7 meter. De ‘muren’ zijn doorzichtig, om de kerk een open karakter mee te geven. Wat het doel precies is, werd uit het artikel niet duidelijk. Wel werd gesproken over een transparante kerk voor de zoekende mens. Ik was er niet van ondersteboven. Het lijkt me een wat ‘opgeblazen’ idee. Opgeblazen gedoe is er al genoeg. Dat past toch niet bij de kerk. En als je het wel doet, eens moet ze ook weer leeglopen. Geen sterke symboliek zo komt me voor. Wel leuk vond ik de cartoon die er al over gemaakt is. Op de bijgaande foto wordt duidelijk waar het met de kerk naartoe moet: omhoog. De kerk is wat mij betreft een ontmoetingsplaats waar mensen op adem komen en verbinding vinden met God en met elkaar. Een kerk mag een veilige plaats zijn waar mensen even uitblazen en wat dichter bij hun eigen ziel komen. Een opgeblazen kerk, pff, ik moet er niet aan denken. 

Ik sluit graag af met een paar woorden uit een lied:

Ik wens dat vandaag voor jou alles mag zijn. 

Dat je nu leeft, je geen zorgen maakt voor morgen, niet piekert over gisteren.

Ik hoop dat je ruimte ziet in vandaag.

Dankbaar voor vandaag!

Heb een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter