Zaal 6

Onlangs las ik een boekje van de Russische schrijver Anton Tsjechov. Hij was arts en hij schreef graag. Tsjechov wordt vrij algemeen beschouwd als de grootste Russische schrijver van korte verhalen. Het boek dat ik las, bevat verschillende verhalen waaronder ook: Zaal 6. Het is een typisch Russisch verhaal dat zich afspeelt in een ziekenhuis ergens in Midden Rusland aan het begin van de vorige eeuw. De omstandigheden in het ziekenhuis waar de hoofdpersoon Andrej arts is, zijn niet al te best. Zaal 6 is, zo zouden we vandaag zeggen, de psychiatrische afdeling. Hier verblijven vijf patiënten onder erbarmelijke omstandigheden. Deze vijf hebben uiteenlopende problemen en worden in het boek consequent ‘krankzinnigen’ genoemd. Hun gedragingen worden uitvoerig beschreven. Zo loopt de een de ganse dag diagonaal door de ziekenzaal. Een ander wikkelt zich voortdurend in een deken en kijkt schichtig over de rand of er niet iemand is die hem achtervolgt. Weer een ander schudt de hele dag zijn hoofd en zegt geen woord. En degene bij het raam fluit zonder ophouden onnozel voor zich heen, of zingt zacht of giechelt. Welnu niet direct een omgeving waar je opknapt.  Arts Andrej geeft dan ook al snel de moed op om iets te betekenen voor deze vijf. In plaats daarvan wijdt hij zich aan het lezen van filosofische boeken en beklaagt hij zich dat er in de stad niemand is met wie hij een fatsoenlijk gesprek kan voeren. Op een dag belandt hij bij toeval weer op zaal 6 en raakt zowaar aan de praat met patiënt Ivan. Totaal onverwacht ontspint zich een gesprek over de zinloosheid van het leven. De arts staat perplex en ontdekt dat deze man zeker niet is waar hij hem lange tijd voor versleten heeft. Iwan is buitengewoon intelligent en hoog sensibel. Waarom is deze man hier eigenlijk opgesloten? En hoe komt het dat hij als arts in al die jaren nooit echte interesse heeft gehad voor zijn patiënten? Was hij alleen maar met zichzelf bezig? En hoe zit het met ons? In hoeverre zijn wij echt geïnteresseerd in wie de ander is en in de omstandigheden van de ander. Elke dag gaat de arts naar Ivan voor een gesprek. Dan worden ze afgeluisterd door een andere arts die, kort door de bocht, concludeert dat zijn collega ook krankzinnig is geworden. Het einde van het verhaal is dat de arts zelf op de gesloten afdeling van zaal 6 terecht komt. De deur gaat dicht en niet meer open. Korte tijd later sterft de beste man. Een triest verhaal. De lezer blijft met indringende vragen achter.

Vanmorgen las ik in de krant het trieste verhaal van Asia Bibi. De vrouw is 53 jaar getrouwd en moeder van vijf kinderen. Asia is christelijk katholieke vrouw uit het oosten van Pakistan. Ze zit al negen jaar vast op beschuldiging van het beledigen van de islamitische profeet Mohammed. Ze is in 2014 ter dood veroordeeld. Vandaag dient bij het hooggerechtshof in Pakistan het hoger beroep tegen deze ter dood veroordeling. Een beschuldiging van godslastering is zo gedaan, dat weerleggen is niet eenvoudig. Onze krant schreef ‘De zaak Asia Bibi is uitgegroeid tot een lastig vraagstuk voor Pakistan. In het binnenland is er grote druk van radicale groeperingen die niets anders willen dan uitvoering van het doodvonnis. Vanuit het buitenland is er juist grote druk om Asia Bibi vrij te laten.’ Ik hoop en bid dat de rechter van het hooggerechtshof evenals arts Andrej tot een nieuw inzicht komt en deze vrouw die al zo lang in een Pakistaanse gevangenis zit, nu vrij komt.

Gisterenmorgen lazen we het bijbelverhaal over de val van Jericho. The walls are tumbling down. In opdracht van een boodschapper van God moest het volk Israël zeven dagen om de stad heentrekken. Het was een soort processie of stille tocht met enkel het indringende geluid van de ramshoorn. Na zeven dagen vielen de muren van de stad naar buiten toe. De verdediging was gebroken. Volgens de bijbel ‘door het geloof alleen’. Het geloof kan muren neerhalen en overwinning geven over slechte gewoonten, bolwerken en over wat jou gevangen houdt en nog veel meer.

Ik sluit graag af met de volgende woorden uit een lied.

Schep, God, een nieuwe geest in mij,

een geest van licht, zo klaar als Gij;

dan doe ik vrolijk wat Gij vraagt

en ga de weg die U behaagt.

Ik wens u een fijne week onder de zegen van de Heer.

ds. Wouter