Vandaag is het Driekoningen. Het is een christelijke feestdag die elk jaar op 6 januari wordt gevierd. Dan herdenken we hoe de wijzen uit het oosten de opgaande ster zagen en de koning der Joden gingen zoeken. De wijzen of de koningen kwamen in Bethlehem en vonden daar Jezus (Matteüs 2: 1 – 18). Volgens de traditie kun je elkaar tot en met Driekoningen een gelukkig nieuwjaar wensen. Daarna ben je niet strafbaar hoor, maar is het nieuwe er toch al een beetje af. Dus wil ik u en jou met heel mijn hart een gezegend jaar wensen. Dat je de veerkracht zult hebben om tegenslagen te overwinnen; dat je met liefde in je hart anderen en jezelf tegemoet mag treden en dat je met vertrouwen dag voor dag zult leven. Kijk om de ander alleen maar geluk te wensen, is ook wel wat naïef. Ongeluk kan zomaar je leven binnensluipen en trekt zich niets aan van de over jou uitgesproken wensen. Het minder mooie blijft niet altijd uit. Dan gaat het erom hoe je daar weer mee omgaat en er over denkt.
Met dankbaarheid kijk ik terug op de laatste twee weken van het jaar. Het was fijn om als gezin enkele keren bij elkaar te zijn. In september had ik me al wel eens afgevraagd of ik dit allemaal nog wel mee zou maken. Het is goed om de zegeningen te tellen en dankbaar te zijn voor de goede gaven. Wat was ik ook verheugd om de kerstnachtdienst te verzorgen en ook nog eens de laatste kerkdienst van het jaar op Oudejaarsavond. Toch allemaal positieve ontwikkelingen en ik hoop dat deze lijn zich mag voortzetten. Voorlopig ga ik regelmatig naar de kliniek voor behandeling. Het zijn daar vind ik niet vervelend. Liever thuis natuurlijk, maar het is voor het goede doel. In de kliniek hebben we samen ook mooie en zingevende gesprekken. Dat geniet ik ook weer van en overal kun je iets betekenen voor de ander.
Vandaag is niet mijn beste dag. Ik was een paar dagen in de kliniek voor behandeling. Het is allemaal goed verlopen, maar dan komt toch ook de terugslag. Gisteren en vandaag erg moe en veel geslapen. Nu voel ik me weer iets meer mens en heb goede hoop dat het vanavond of morgen alweer een stuk beter kan gaan.
Op Sinterklaas kreeg ik een Wasgij puzzel. Dat is een puzzel waarbij de afbeelding op de doos niet het plaatje is dat je legt. Je ziet wel een afbeelding op de doos, maar is niet wat je moet puzzelen. Je moet puzzelen waar ze naar kijken. Dit is best ingewikkeld en verslavend. Ik nam de Wasgij puzzel mee naar Duitsland en met een paar fanatieke puzzelaars hebben we de klus geklaard. Eigenlijk is zo’n puzzel wel een mooie metafoor voor het leven. De werkelijkheid is niet altijd wat je ziet. Het is soms net even iets anders. Het begin is niet zo moeilijk. De randen zijn snel gelegd. Maar dan begint het: de vele stukjes blauwe lucht lijken op elkaar; de vorm is net wat anders; je moet niet te hard drukken om het passend te krijgen. Zo is het in het leven ook. Verder is het ook zo dat het hele leven een puzzel is. Soms zit je lang te turen om een volgend stukje op de juiste plaats te leggen en dan weer leg je zomaar een aantal stukjes weg. Af en toe blijkt later dat je toch een fout hebt gemaakt en dat je er anders naar moet kijken. Je eigen levenspuzzel leggen is niet altijd even makkelijk. Er kunnen zomaar stukjes zijn die je liever niet legt en bij voorkeur niet onder ogen ziet.
Ik sluit graag af met een paar regels uit een overbekend lied van Jacqueline van der Waals. In de Oudejaarsavonddienst zong Annemarie dit lied. Er is een video toegevoegd.
Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!
Fijne week onder de zegen van de Heer.
ds. Wouter
Ik zing altijd:
Moedig sla ik dus de ogen naar het ons beloofde land.
Leer mij volgen mèt mijn vragen…
Schijnen mij uw wegen duister, ook al vraag ik u: waarom?
Loop ik met wijd open ogen naar het ons beloofde land.
Sterkte met alles, je weet van Wie.