“Ik maak me geen illusies, maar als ik iets kleins voor iemand kan doen, denk ik dat dat de moeite waard is’. Deze uitspraak van de 33-jarige Belgische Rima bleef bij mij hangen. Het was tijdens een uitzending van Floortje naar het einde van de wereld.

Floortje was terug in Jemen waar al ruim vijf jaar een wrede burgeroorlog woedt. Twee jaar geleden maakte Floortje hier voor de eerste keer televisie en zat toen tussen twee vuren in een compound waar ze drie dagen en nachten achtereen in een schuilkelder moest verblijven. Voor deze aflevering is ze terug en gaat niet alleen naar de plaats waar ze eerder verbleef, maar ook naar het zuiden van Jemen. Daar ontmoette ze Rima die voor het Rode Kruis in een stad dichtbij de frontlinie werkt. Ik had meteen sympathie voor deze moedige vrouw. Natuurlijk is het haar werk, maar haar instelling was supermooi. Ze kan volgens eigen zeggen niet omgaan met het onrecht dat daar in die vergeten en van de buitenwereld afgeschermde oorlog plaatsvindt. Ze komt op voor de zwakken en voor die geen helper hebben: mensen die zonder enige vorm van een eerlijk proces in de gevangenis zitten, kinderen die zwaar ondervoed zijn en leven met weinig tot geen perspectief. Een liefdevolle en betrokken blik was zichtbaar in de ogen van Rima.

Je geen illusies maken en toch het ‘kleine’ dat je kan doen niet nalaten. Want juist dat is de moeite waard. De moeite van een leven in ontberingen, gevaren en ver van de luxe wereld van vriendinnen en anderen. Leven buiten je comfort zone. Mooi dat er telkens weer mensen zijn die dat aandurven en er voor de ander willen zijn.

Wij denken vaak dat het ‘kleine’ dat we doen niet zo van belang is. Maar dan vergissen we ons. Wat voor jou misschien niet zoveel voorstelt, kan voor diegene voor wie je iets doet, levens veranderend zijn. Dat er even aandacht is, een kaartje, een bemoediging, een helpende hand, iemand die je daadwerkelijk helpt.

‘Laten we wat meer naar elkaar omkijken.’ Dit is de leus van de merkcampagne die al een klein halfjaar in spotjes op televisie te zien is. Ik vind dat mooi. Het is positief en gericht op de ander. We zitten vaak zo in onze eigen bubbel en maken ons druk om ons eigen bestaan. Wat is het mooi wanneer je iets verder kan kijken en wat voor iemand anders kan doen. Dat maakt gelukkig! Dat is de moeite waard. Je hoeft daarvoor niet naar Jemen. Het is dichtbij, ja voor iedereen haalbaar.

Vorige week woensdagmiddag kregen we in de kliniek een gunstige uitslag van de CT-scan. Wat waren we opgelucht en dankbaar. De komende drie maanden blijf ik de chemo behandeling houden. In juni is er weer een volgend checkmoment. Juni, dat klinkt al weer ver weg. We maken plannen om in het voorjaar weer wat te gaan fietsen en wandelen. We durven weer een eindje vooruit te kijken. Dat voelt superfijn.

Afgelopen zaterdag mocht ik mijn verjaardag vieren. Dus met de goede uitslag op zak: dubbel feest.  Met dankbaarheid kijken we terug op een fijne dag. Gerjanne haalde me op uit de kliniek in Duitsland. De eerste kuur in de nieuwe serie zat erop en onderweg gingen we even van de snelweg voor een kopje koffie met iets lekkers. We vonden een mooie plek net voor het Brabantse Oisterwijk bij een witte kapel met de naam: Maria in de Bossen. Het was een open plek in een bosrijke omgeving. De zon scheen en ik had het gevoel dat het even speciaal voor mij was. Na een fijne lunch thuis en een poosje rusten, kwamen de kinderen. Het heerlijk om bij elkaar te zijn. En dan nog eens al die kaarten, berichten en attenties. Wat een verrassing en echt overweldigend. Heel hartelijk dank voor alle goede woorden en wensen. Kort na de diagnose vorig jaar zomer heb ik me wel afgevraagd of ik mijn verjaardag nog weer zou kunnen vieren. Dus nu extra dankbaar.

De afgelopen twee dagen waren wel weer intensief. De koorts neemt veel kracht en maakt me slap. Maar ook deze keer lijkt het dat het ergste al achter de rug is. Dus tienduizend redenen om dankbaar te zijn.

Ik sluit af met een tekst die te lezen is op een houten paneel bij de genoemde kapel:

Maria,
Moeder van de Heer.
Wij komen weer.
Keer op keer,
om alle tijden,
van vreugden en lijden,
U toe te wijden.

Maria,
Zo puur,
Als deez’ natuur,
Zo rein en goed,
Moeder zoet,
Maria,
Wees gegroet.

Alle goeds en vrede

Ds. Wouter